"Κρινάκια της θάλασσας" (επιστ. Pancratium maritimum), στην παραλία του Ενυδρείου στη Ρόδο. Eίναι ένα προστατευόμενο είδος, γνωστό για τα μεγάλα, λευκά και αρωματικά άνθη του που άντεξε χιλιάδες χρόνια, αντεπεξερχόμενο στις δύσκολες καιρικές συνθήκες. Απεικονίζεται σε τοιχογραφίες στη «Βίλα της Αμνισού» στο Ηράκλειο, αποτυπώνεται σε μια λεκάνη στη Φαιστό, ενώ στην Κνωσό ο «Πρίγκιπας με τα Κρίνα» και το «Γαλάζιο Πουλί» περιστοιχίζονται από αυτά. Αξίζει να τονιστεί ότι τα παραμελημένα "Κρινάκια της θάλασσας", χρειάζονται την προστασία μας γιατί τα τελευταία χρόνια απειλούνται από την τουριστική ανάπτυξη και την καταστροφή, καθώς κινδυνεύουν για να μη χάσουν την άνεση τους στην άμμο οι λουόμενοι... (Φωτογραφία: Effi Kasteloriou).
Μια μέρα σαν κι αυτή, 15 Οκτωβρίου το 1902, ο Γερμανός αρχαιολόγος Ρούντολφ Έρντικ ανακαλύπτει το Ασκληπιείο της Κω, ύστερα από υπόδειξη του Κώου ιστοριοδίφη Ιάκωβου Ζαρράφτη. Οι ανασκαφές συνεχίστηκαν από τους Ιταλούς αρχαιολόγους Laurenzi (1930) και Morricone (1937-38), μαζί με εργασίες αναστήλωσης και αποκατάστασης και πλέον ο χώρος είναι διαμορφωμένος σε τρία επίπεδα (άνδηρα), που συνδέονται με κλίμακες. Αποτελεί το σπουδαιότερο αρχαιολογικό μνημείο του νησιού, αλλά και ένα από τα πιο φημισμένα ασκληπιεία της αρχαιότητας. Στους αρχαίους χρόνους αποτελούσε χώρο λατρείας του θεού Ασκληπιού και χώρο θεραπείας αλλά και διδασκαλίας της Ιατρικής. Εκεί δίδαξε ο Ιπποκράτης, ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της ιατρικής κατά την αρχαιότητα, στη σχολή που είχε ιδρύσει ο ίδιος. Με αφορμή την επέτειο των 119 χρόνων από την ανακάλυψή του να προσθέσουμε ότι το Ασκληπιείο της Κω κτίστηκε σε απόσταση περίπου 4. χλμ από την πόλη, πάνω σε ένα λόφο σε ένα άλσος κυπαρισσιών. Κύριος του Άλσους...